Boję się, że so­bie za dużo wyob­rażę, żeby się zwyczaj­nie rozczarować...


boję-ę-że so­bie-za żo-wyob­rażę-żeby ę-zwyczaj­nie-rozczarować
majka_majdanbojęsięże so­bieza dużowyob­rażężeby sięzwyczaj­nierozczarowaćboję sięże so­bie za dużoza dużo wyob­rażężeby się zwyczaj­niezwyczaj­nie rozczarowaćże so­bie za dużo wyob­rażężeby się zwyczaj­nie rozczarować

Cze­go się boję? Boję się stra­cić ludzi, których kocham. Boję się, że ko­lej­ny raz mi się to przy­darzy. Boję się sa­mot­ności. Boję się kiedyś obudzić i zdać so­bie sprawę z te­go, że ni­kogo już przy mnie nie ma. Boję się jutra. Boję się dru­giego człowieka. Boję się świata. -Nieistniejąca
cze­go ę-boję-boję ę-stra­ć-ludzi-których-kocham-boję-ę-że ko­lej­ny-raz-mi ę-to przy­darzy-boję ę-­­noś-boję ę

Cze­go się boję? Boję się stra­cić ludzi, których kocham. Boję się, że ko­lej­ny raz mi się to przy­darzy. Boję się sa­mot­ności. Boję się kiedyś obudzić i zdać so­bie sprawę z te­go, że ni­kogo już przy mnie nie ma. Boję się jutra. Boję się dru­giego człowieka. Boję się świata. -Nieistniejąca

Lu­bię sa­mot­ność kon­tro­lowaną. Lu­bię włóczyć się po mieście. Nie boję się, że przyjdę do pus­te­go mie­szka­nia i sam położę się do łóżka. Boję się, że nie będę miał za kim tęsknić, ko­go kochać. Pot­rze­buję ciepła i bliskości. -Kuba Wojewódzki
lu­bię-­­ność-kon­tro­lowaną-lu­bię włóczyć ę-po mieście-nie boję-ę-że przyjdę-do pus­te­go-mie­szka­nia-i sam

Lu­bię sa­mot­ność kon­tro­lowaną. Lu­bię włóczyć się po mieście. Nie boję się, że przyjdę do pus­te­go mie­szka­nia i sam położę się do łóżka. Boję się, że nie będę miał za kim tęsknić, ko­go kochać. Pot­rze­buję ciepła i bliskości. -Kuba Wojewódzki

Kiedy miłość weszła w treść życia, w zwyczaj, zda­wało mi się niepo­dobieństwem, żeby ten zwyczaj zos­tał przer­wa­ny bez zniszcze­nia za­razem wszys­tkich in­nych źródeł życia. -Aleksander Dumas
kiedy-miłość-weszła-w treść-życia-w zwyczaj-zda­wało-mi ę-niepo­dobieństwem-żeby-ten-zwyczaj-zos­ł-przer­wa­ny-bez-zniszcze­nia

Kiedy miłość weszła w treść życia, w zwyczaj, zda­wało mi się niepo­dobieństwem, żeby ten zwyczaj zos­tał przer­wa­ny bez zniszcze­nia za­razem wszys­tkich in­nych źródeł życia. -Aleksander Dumas

Szkoły są po to – się po­myślało – żeby było łat­wiej żyć. Do szkoły chodzi się po to, żeby się sa­memu za dużo nie nau­czyć. Bo gdy­by nie chodzić do szkół, to można by dużo więcej sa­memu się nau­czyć, za dużo więcej, i wte­dy już zu­pełnie nie można by żyć wśród ludzi i ich szkol­nych prob­lemów. Szkoły są dob­re. Mądre nie są, ale dob­re są. -Edward Stachura
szkoły-są po to  ę-po­myśło- żeby-było-łat­wiej-żyć-do szkoły-chodzi ę-po to-żeby ę-­memu-za żo-nie nau­czyć

Szkoły są po to – się po­myślało – żeby było łat­wiej żyć. Do szkoły chodzi się po to, żeby się sa­memu za dużo nie nau­czyć. Bo gdy­by nie chodzić do szkół, to można by dużo więcej sa­memu się nau­czyć, za dużo więcej, i wte­dy już zu­pełnie nie można by żyć wśród ludzi i ich szkol­nych prob­lemów. Szkoły są dob­re. Mądre nie są, ale dob­re są. -Edward Stachura

Boję się, cho­ler­nie się boję, że się w To­bie za­kocham. Że będę za Tobą tęsknić nap­rawdę. Że będzie bra­kować mi two­jego uśmie­chu i że to Ty będziesz wy­woływał u mnie ten naj­szczer­szy. Że będę chciała do Ciebie zadzwo­nić o 3 w no­cy i po­wie­dzieć, że mi ser­ducho mięknie, że nie poz­naję się już w lus­trze. I że zmieniłeś coś we mnie, na zawsze. -krayydlubek
boję-ę-cho­ler­nie ę-boję-że ę-w to­bie-za­kocham-Że będę-za tobą-tęsknić-nap­rawdę-Że będzie-bra­kować-mi two­jego

Boję się, cho­ler­nie się boję, że się w To­bie za­kocham. Że będę za Tobą tęsknić nap­rawdę. Że będzie bra­kować mi two­jego uśmie­chu i że to Ty będziesz wy­woływał u mnie ten naj­szczer­szy. Że będę chciała do Ciebie zadzwo­nić o 3 w no­cy i po­wie­dzieć, że mi ser­ducho mięknie, że nie poz­naję się już w lus­trze. I że zmieniłeś coś we mnie, na zawsze. -krayydlubek

Nie ta­kie ważne, żeby człowiek dużo wie­dział, ale żeby dob­rze wie­dział, nie żeby umiał na pa­mięć, a żeby ro­zumiał, nie żeby go wszys­tko troszkę ob­chodziło, a żeby go coś nap­rawdę zajmowało. -Janusz Korczak
nie-­kie-ważne-żeby-człowiek-żo-wie­dział-ale-żeby-dob­rze-wie­dział-nie żeby-umiał-na pa­mięć-a żeby-ro­zumiał-nie żeby

Nie ta­kie ważne, żeby człowiek dużo wie­dział, ale żeby dob­rze wie­dział, nie żeby umiał na pa­mięć, a żeby ro­zumiał, nie żeby go wszys­tko troszkę ob­chodziło, a żeby go coś nap­rawdę zajmowało. -Janusz Korczak