Budzę się ra­no, ot­wieram oczy. Co widzę? Przechod­niów na uli­cach, którzy silą się na uśmiech. Choć cza­sem jest po­nury i sza­ry, zaw­sze spra­wia ty­le:Ra­dości? Nadziei? I widzę też ludzi każdy z nich ma swo­je prob­le­my, pla­ny, marzenia. A jakże rzad­ko widzę dzieci ba­wiące się bez­tros­ko. I wte­dy myślę so­bie, czy to jest świat które­go chcemy. Lecz od­po­wie­dzieć nie umiem...


budzę ę-ra­no-ot­wieram-oczy-co widzę-przechod­ów-na uli­cach-którzy-silą ę-na uśmiech-choć cza­sem-jest po­nury-i sza­ry
marchewkowabudzę sięra­noot­wieramoczyco widzęprzechod­niówna uli­cachktórzysilą sięna uśmiechchoć cza­semjest po­nuryi sza­ryzaw­szespra­wiaty­lera­dościnadzieiwidzęteżludzikażdyz nichma swo­jeprob­le­mypla­nymarzeniajakżerzad­kodzieciba­wiące siębez­tros­kowte­dymyślęso­bieczyto jest światktóre­gochcemyleczod­po­wie­dziećnie umiembudzę się ra­noot­wieram oczyprzechod­niów na uli­cachktórzy silą sięsilą się na uśmiechchoć cza­sem jest po­nuryjest po­nury i sza­ryzaw­sze spra­wiai widzęwidzę teżteż ludziludzi każdykażdy z nichz nich ma swo­jema swo­je prob­le­myjakże rzad­korzad­ko widzęwidzę dziecidzieci ba­wiące sięba­wiące się bez­tros­koi wte­dywte­dy myślęmyślę so­bieczy to jest światto jest świat które­goktóre­go chcemylecz od­po­wie­dziećod­po­wie­dzieć nie umiemktórzy silą się na uśmiechchoć cza­sem jest po­nury i sza­ryi widzę teżwidzę też ludziteż ludzi każdyludzi każdy z nichkażdy z nich ma swo­jez nich ma swo­je prob­le­mya jakże rzad­kojakże rzad­ko widzęrzad­ko widzę dzieciwidzę dzieci ba­wiące siędzieci ba­wiące się bez­tros­koi wte­dy myślęwte­dy myślę so­bieczy to jest świat które­goto jest świat które­go chcemylecz od­po­wie­dzieć nie umiem

Życie ot­wieram oczy widzę swo­je dłonie po­ruszam palcami Życie oddycham wdech wydech wdech wydech Życie jestem widzę swo­je odbicie w lustrze Życie świat za oknem jest piękny słońce głaszcze mo­je włosy Życie uśmie­cham się do Ciebie jak dob­rze, że jesteś Życie rzu­cam Ci się na szyję -ZOSTAŃ, umrę jeśli odej­dziesz !  -Uśmiechnięta Anielica
Życie-ot­wieram-oczy-widzę-swo­-dłonie-po­ruszam-palcami-Życie-oddycham-wdech-wydech-wdech-wydech-Życie-jestem-widzę-swo­-odbicie-w-lustrze

Życie ot­wieram oczy widzę swo­je dłonie po­ruszam palcami Życie oddycham wdech wydech wdech wydech Życie jestem widzę swo­je odbicie w lustrze Życie świat za oknem jest piękny słońce głaszcze mo­je włosy Życie uśmie­cham się do Ciebie jak dob­rze, że jesteś Życie rzu­cam Ci się na szyję -ZOSTAŃ, umrę jeśli odej­dziesz !  -Uśmiechnięta Anielica

Gdy ktoś kiedyś po­wie­dział mi, że czu­je całko­wicie sprzeczne uczu­cia, wyśmiałam go, iż to niemożli­we. Po­tem poz­nałam ok­ru­cieństwo te­go świata i zdałam so­bie sprawę jak wiele dla mnie znaczy mo­je życie. Te­raz już wiem jak to jest kochać i niena­widzić jed­nocześnie. Kocham i niena­widzę siebie, Kocham i niena­widzę was. Kocham i niena­widzę swo­jego życia, Kocham i niena­widzę cały świat. -Godfryda
gdy-ktoś-kiedyś-po­wie­dział-mi-że czu­-całko­wicie-sprzeczne-uczu­cia-wyśmiałam-go-iż to niemożli­we-po­tem poz­nałam

Gdy ktoś kiedyś po­wie­dział mi, że czu­je całko­wicie sprzeczne uczu­cia, wyśmiałam go, iż to niemożli­we. Po­tem poz­nałam ok­ru­cieństwo te­go świata i zdałam so­bie sprawę jak wiele dla mnie znaczy mo­je życie. Te­raz już wiem jak to jest kochać i niena­widzić jed­nocześnie. Kocham i niena­widzę siebie, Kocham i niena­widzę was. Kocham i niena­widzę swo­jego życia, Kocham i niena­widzę cały świat. -Godfryda

Przechodzę na dietę. Roz­poczy­nam wstrze­mięźli­wość od myśle­nia o To­bie i o tym, ja­ki świat jest wo­bec mnie zły oraz jak niena­widzę in­nych ludzi. Za kil­ka dni ma powrócić do mnie uśmiech - bez efek­tu jo-jo. -dooorotis
przechodzę-na dietę-roz­poczy­nam wstrze­mięźli­wość-od myś­nia-o to­bie-i o tym-ja­ki-świat-jest wo­bec-mnie-zły-oraz

Przechodzę na dietę. Roz­poczy­nam wstrze­mięźli­wość od myśle­nia o To­bie i o tym, ja­ki świat jest wo­bec mnie zły oraz jak niena­widzę in­nych ludzi. Za kil­ka dni ma powrócić do mnie uśmiech - bez efek­tu jo-jo. -dooorotis

Wsiadam, wsiadam do tamwaju. Widzę, widzę miejsce, -puste. Lecz gdy od­wra­cam wzrok, w od­bi­ciu widzę duszę. Sa­motną, smutną... za­dużoną w płaczu. Gdy pytam -Co się stało? Cisza... -Dlacze­go płaczesz? Cisza... PRZYSTANEK Pat­rzę... Widzę miejsce, pus­te miejsce. -Przep­raszam nie widział pan płaczące­go chłop­ca?- słyszę. -Nies­te­ty ale nie widziałem go.- pod­noszę wzrok na dziew­czynkę trzy­mającą sa­mochodzik, od­wra­ca się, przeszła przez star­sze­go pana. Po­wie­dział: -Przep­raszam, czy to miej­sce jest wolne? -Tak.-od­po­wie­działem myśląc
wsiadam-wsiadam-do tamwaju-widzę-widzę-miejsce-puste-lecz-gdy-od­wra­cam-wzrok-w od­bi­ciu-widzę-duszę-sa­motną smutną

Wsiadam, wsiadam do tamwaju. Widzę, widzę miejsce, -puste. Lecz gdy od­wra­cam wzrok, w od­bi­ciu widzę duszę. Sa­motną, smutną... za­dużoną w płaczu. Gdy pytam -Co się stało? Cisza... -Dlacze­go płaczesz? Cisza... PRZYSTANEK Pat­rzę... Widzę miejsce, pus­te miejsce. -Przep­raszam nie widział pan płaczące­go chłop­ca?- słyszę. -Nies­te­ty ale nie widziałem go.- pod­noszę wzrok na dziew­czynkę trzy­mającą sa­mochodzik, od­wra­ca się, przeszła przez star­sze­go pana. Po­wie­dział: -Przep­raszam, czy to miej­sce jest wolne? -Tak.-od­po­wie­działem myśląc "...już tak..."  -Arias

Bo cza­sem tak by­wa, że wszys­tko powraca. Wy­ciągam nasze zdjęcie i głaszcze je­go włosy. Do­tykam ust. Widzę je­go uśmiech, widzę nas tak szczęśliwych. Obej­mu­je mnie, przy­tula, nie chce puścić z swych ramion. Ale gdy pat­rze w je­go oczy mnie już tam nie ma... -stokrotka123
bo cza­sem-tak-by­wa-że wszys­tko-powraca-wy­ągam-nasze-zdjęcie-i głaszcze-­go-włosy-do­tykam-ust-widzę-­go-uśmiech-widzę-nas-tak

Bo cza­sem tak by­wa, że wszys­tko powraca. Wy­ciągam nasze zdjęcie i głaszcze je­go włosy. Do­tykam ust. Widzę je­go uśmiech, widzę nas tak szczęśliwych. Obej­mu­je mnie, przy­tula, nie chce puścić z swych ramion. Ale gdy pat­rze w je­go oczy mnie już tam nie ma... -stokrotka123

Oczekiwanie Bezsensowne.. Nie war­te żad­ne­go zacho­du i wscho­du słońca.. Każde­go uśmie­chu, czy łzy.. Choć bez­cenne, nie war­te nic.. Ja tęsknię, on nie wraca.. Spi­rale. Widzę je, kiedy za­mykam oczy. Wspom­nienia kręcą się dookoła. Wy­mie­sza­ne daw­ne la­ta, jak i os­tatnie miesiące.. Myślicielka. Tak, to z całą pew­nością ja. Z sza­rej rzeczy­wis­tości, macham swo­jemu szczęśli­wemu od­bi­ciu, które jest w lep­szym miej­scu. 26.05.2011  -watchingmefall
oczekiwanie-bezsensowne-nie-war­te-żad­ne­go-zacho­-i wscho­-słońca-każde­go-uśmie­chu-czy-łzy-choć-bez­cenne-nie war­te-nic

Oczekiwanie Bezsensowne.. Nie war­te żad­ne­go zacho­du i wscho­du słońca.. Każde­go uśmie­chu, czy łzy.. Choć bez­cenne, nie war­te nic.. Ja tęsknię, on nie wraca.. Spi­rale. Widzę je, kiedy za­mykam oczy. Wspom­nienia kręcą się dookoła. Wy­mie­sza­ne daw­ne la­ta, jak i os­tatnie miesiące.. Myślicielka. Tak, to z całą pew­nością ja. Z sza­rej rzeczy­wis­tości, macham swo­jemu szczęśli­wemu od­bi­ciu, które jest w lep­szym miej­scu. 26.05.2011  -watchingmefall