Codzienną pracą twoją możesz wszys­tko dob­re na tym świecie zep­suć i wszys­tko złe naprawić.


codzienną-pracą-twoją-możesz-wszys­tko-dob­re-na tym-świecie-zep­suć-i wszys­tko-złe-naprawić
maria dąbrowskacodziennąpracątwojąmożeszwszys­tkodob­rena tymświeciezep­sući wszys­tkozłenaprawićcodzienną pracąpracą twojątwoją możeszmożesz wszys­tkowszys­tko dob­redob­re na tymna tym świecieświecie zep­sućzep­suć i wszys­tkoi wszys­tko złezłe naprawićcodzienną pracą twojąpracą twoją możesztwoją możesz wszys­tkomożesz wszys­tko dob­rewszys­tko dob­re na tymdob­re na tym świeciena tym świecie zep­sućświecie zep­suć i wszys­tkozep­suć i wszys­tko złei wszys­tko złe naprawićcodzienną pracą twoją możeszpracą twoją możesz wszys­tkotwoją możesz wszys­tko dob­remożesz wszys­tko dob­re na tymwszys­tko dob­re na tym świeciedob­re na tym świecie zep­sućna tym świecie zep­suć i wszys­tkoświecie zep­suć i wszys­tko złezep­suć i wszys­tko złe naprawićcodzienną pracą twoją możesz wszys­tkopracą twoją możesz wszys­tko dob­retwoją możesz wszys­tko dob­re na tymmożesz wszys­tko dob­re na tym świeciewszys­tko dob­re na tym świecie zep­sućdob­re na tym świecie zep­suć i wszys­tkona tym świecie zep­suć i wszys­tko złeświecie zep­suć i wszys­tko złe naprawić

Pa­mięć, to bar­dzo dziw­ne si­to: zat­rzy­muje wszys­tko dob­re o nas, a wszys­tko złe o innych.Lecz - ko­niec końcem - nie wszys­tko było stra­cone. W śnie najgłębszym - też nie wszys­tko! W obłędzie - nie wszys­tko! W zem­dle­niu - nie wszys­tko! W śmier­ci - nie wszys­tko! Na­wet w gro­bie nie wszys­tko by­wa stra­cone! W prze­ciw­nym ra­zie zab­rakłoby nieśmier­telności dla człowieka.Posłuchaj. Możesz być wszys­tkim, czym zechcesz być. Uważaj.To jest zaklęcie. To jest ma­gia. Wsłuchaj się w te słowa. Możesz być wszys­tkim, możesz zro­bić wszys­tko, możesz być wszys­tkim, możesz zro­bić wszys­tko. Posłuchaj zaklęcia.Nie wszys­tkie war­tości są war­tościami ab­so­lut­ny­mi. Błąd po­lega nie tyl­ko na tym, że się wszys­tko re­laty­wizu­je, ale i na tym, że wszys­tko się absolutyzuje.Mały jest kraj, gdy wszys­tko wszys­tkim, wy­daje się uboższe. Piękny jest kraj, gdy wszys­tko wszys­tkim, wy­daje się najmłodsze. Ciężki jest kraj, gdy wszys­tko wszys­tkim, wy­daje się najprostsze. Piękny jest kraj, gdy wszys­tko wszys­tkim, wy­daje się jeszcze złe.Wszys­tko zno­si, wszys­tkiemu wie­rzy, we wszys­tkim pokłada nadzieję, wszys­tko przet­rzy­ma. Miłość nig­dy nie ustaje.