Czas nie leczy ran, po­zos­tają blizny...


czas-nie leczy-ran-po­zos­tają-blizny
włokniarzykczasnie leczyranpo­zos­tająbliznyczas nie leczynie leczy ranpo­zos­tają bliznyczas nie leczy ran

Ludzie są jak wiatr. Jed­ni lek­ko prze­lecą przez życie i nic po nich nie zos­ta­je, drudzy dmą jak wichry, więc zos­tają po nich ser­ca złama­ne, jak ja­kies drze­wa po hu­raga­nie. A in­ni wieją jak trze­ba. Ty­le, żeby wszys­tko na czas mogło kwitnąć i owo­cować. I po tych zos­ta­je piękno nasze­go świata... -Krystyna Siesicka
ludzie-są jak wiatr-jed­ lek­ko-prze­lecą-przez-życie-i nic-po nich-nie zos­­-drudzy-dmą-jak wichry-więc-zos­tają-po nich-ser­ca

Ludzie są jak wiatr. Jed­ni lek­ko prze­lecą przez życie i nic po nich nie zos­ta­je, drudzy dmą jak wichry, więc zos­tają po nich ser­ca złama­ne, jak ja­kies drze­wa po hu­raga­nie. A in­ni wieją jak trze­ba. Ty­le, żeby wszys­tko na czas mogło kwitnąć i owo­cować. I po tych zos­ta­je piękno nasze­go świata... -Krystyna Siesicka

Tam gdzie wy­ras­tają skrzydła Krwa­we po no­cy po­zos­tają ślady. Dłonią drżącą powstające. Po długim do­piero czasie Znikające. Nie dosłyszal­ne szepty W zakątkach duszy Ciche, sub­telne Jęki rozkoszy. Twarze ja­kieś lek­ko zróżowiałe Choć reszta czerwona Lecz nie zaw­stydzo­na Ob­nażona szczęśliwie. Ciem­ność roz­pa­la je­dynie żar Pragnień. Gdzieś z po­koju końca Słychać gwar namiętności. Tak w tym ofiar­nym tańcu Mi­jają se­kun­dy, dni Czas się te­raz nie liczy. Po­rywis­tym kro­kiem Zni­kają pod cieniem figlarności. -Kózka
tam-gdzie-wy­ras­tają-skrzydła-krwa­we-po no­cy-po­zos­tają-ślady-dłonią-drżącą-powstają-po-długim-do­piero-czasie-znikają-nie

Tam gdzie wy­ras­tają skrzydła Krwa­we po no­cy po­zos­tają ślady. Dłonią drżącą powstające. Po długim do­piero czasie Znikające. Nie dosłyszal­ne szepty W zakątkach duszy Ciche, sub­telne Jęki rozkoszy. Twarze ja­kieś lek­ko zróżowiałe Choć reszta czerwona Lecz nie zaw­stydzo­na Ob­nażona szczęśliwie. Ciem­ność roz­pa­la je­dynie żar Pragnień. Gdzieś z po­koju końca Słychać gwar namiętności. Tak w tym ofiar­nym tańcu Mi­jają se­kun­dy, dni Czas się te­raz nie liczy. Po­rywis­tym kro­kiem Zni­kają pod cieniem figlarności. -Kózka

Rośli­na, zwierzę czy człowiek po­zos­tają sobą, mi­mo że w ciągu sto­sun­ko­wo krótkiego cza­su ani je­den atom w ich or­ga­niz­mie nie po­zos­tał ten sam. -Antoni Kępiński
rośli­na-zwierzę-czy-człowiek-po­zos­tają-sobą-mi­mo-że w ągu-sto­sun­ko­wo-krótkiego-cza­su-ani-­den-atom-w ich-or­ga­niz­mie

Rośli­na, zwierzę czy człowiek po­zos­tają sobą, mi­mo że w ciągu sto­sun­ko­wo krótkiego cza­su ani je­den atom w ich or­ga­niz­mie nie po­zos­tał ten sam. -Antoni Kępiński

Naj­większy ból ser­ca ??? Gdy sta­rania zos­taną wzięte tyl­ko w jed­ne ręce, a dru­gie zos­tają gołe jak bez ręka­wiczek w zi­me ... -MarzycielS
naj­większy-ból-ser­ca-gdy-sta­rania-zos­taną-wzięte-tyl­ko-w jed­ne-rę-a dru­gie-zos­tają-gołe-jak bez-ręka­wiczek-w zi­me

Naj­większy ból ser­ca ??? Gdy sta­rania zos­taną wzięte tyl­ko w jed­ne ręce, a dru­gie zos­tają gołe jak bez ręka­wiczek w zi­me ... -MarzycielS

Chcę trochę cza­su, bo czas leczy rany. -Ryszard Riedel
chcę-trochę-cza­su-bo czas-leczy-rany

Chcę trochę cza­su, bo czas leczy rany. -Ryszard Riedel

Ludzie szu­kają praw­dy. Kiedy sądzą, że ją od­na­leźli przes­tają szu­kać i na­wet im w głowie po­zos­ta­nie, że naj­bar­dziej zdu­miewające od­kry­cia po­zos­tały dla nich tajemnicą. -Kate Mosse
ludzie-szu­kają-praw­dy-kiedy sądzą-że ją od­na­źli-przes­tają-szu­kać-i na­wet-im w głowie-po­zos­­nie-że naj­bar­dziej

Ludzie szu­kają praw­dy. Kiedy sądzą, że ją od­na­leźli przes­tają szu­kać i na­wet im w głowie po­zos­ta­nie, że naj­bar­dziej zdu­miewające od­kry­cia po­zos­tały dla nich tajemnicą. -Kate Mosse