Kiedy będę wyglądał jak bas­set, zag­ram basseta.


kiedy-będę-wyglądał-jak bas­set-zag­ram-basseta
clint eastwoodkiedybędęwyglądałjak bas­setzag­rambassetakiedy będębędę wyglądałwyglądał jak bas­setzag­ram bassetakiedy będę wyglądałbędę wyglądał jak bas­setkiedy będę wyglądał jak bas­set

Będę tu cze­kać dopóki pro­mienie słońca zwiędną Będę tu cze­kać nim z drzew liście spadną set­ny raz Bo mogę cze­kać tu na ciebie na­wet set­ki lat Lilu  -impolite
będę- cze­kać-dopóki-pro­mienie-słońca-zwiędną-będę- cze­kać-nim-z drzew-liście-spadną-set­ny-raz-bo-mogę-cze­kać- na ciebie

Będę tu cze­kać dopóki pro­mienie słońca zwiędną Będę tu cze­kać nim z drzew liście spadną set­ny raz Bo mogę cze­kać tu na ciebie na­wet set­ki lat Lilu  -impolite

za­mykam się w prześcieradle od końcówek włosów po bar­wione pal­ce u stóp każdą dziurę sta­ram się zakryć za­mienić w jak naj­mniej­szą postać wte­dy kiedy naj­bar­dziej tęsknię chcę być naj­bliżej wspomnień wy­puszczam z siebie powietrze które zgro­madziłam na wszel­ki wy­padek kiedy byłeś uśmie­cham się tak jak zaw­sze te­go chciałeś będę tak trwać póki nie zab­raknie mi  powietrza do wzięcia głębo­kiego oddechu ob­ce­go już po­wiet­rza zza przykrycia ob­cej rzeczywistości zim­ne­go życia bez ciebie  -dooorotis
za­mykam ę-w prześcieradle-od-końcówek-włosów-po-bar­wione-pal­-u stóp-każdą-dziurę-sta­ram ę-zakryć-za­mienić

za­mykam się w prześcieradle od końcówek włosów po bar­wione pal­ce u stóp każdą dziurę sta­ram się zakryć za­mienić w jak naj­mniej­szą postać wte­dy kiedy naj­bar­dziej tęsknię chcę być naj­bliżej wspomnień wy­puszczam z siebie powietrze które zgro­madziłam na wszel­ki wy­padek kiedy byłeś uśmie­cham się tak jak zaw­sze te­go chciałeś będę tak trwać póki nie zab­raknie mi  powietrza do wzięcia głębo­kiego oddechu ob­ce­go już po­wiet­rza zza przykrycia ob­cej rzeczywistości zim­ne­go życia bez ciebie  -dooorotis

set­ki-­kich-­mych-ludzi-set­ki-tych-­mych-his­to­rii-wszys­tkie-prze­kona­ne-o swej-wspa­niałej-niepow­tarzal­noś-set­ki ust

"Set­ki ta­kich sa­mych ludzi, set­ki tych sa­mych his­to­rii, wszys­tkie prze­kona­ne o swej wspa­niałej niepow­tarzal­ności. Set­ki ust, set­ka­mi głosów wciąż mówi to sa­mo, wciąż pier**li­cie o al­truiz­mie i złym egoiz­mie, a słyszę tyl­ko "ja" "mo­je" "mnie" "chcę" "ę" i "ę" "ja"! "ja"! "ja"! "ja"! wszędzie i w kółko." Kon­stan­tyn W. -Alkomatek

Tak długo, jak nor­malnie żyję, będę ro­bić wszys­tko tak, jak do tej po­ry. Pra­cować w Sej­mie, za­bierać głos, pro­wadzić pra­ce dok­tor­skie, spo­tykać się z dziećmi. Żyję da­lej, sta­ram się żyć nor­malnie. Zakładam, że jeszcze pożyję. Ale nie cze­piam się życia kurczowo. -Zbigniew Religa
tak-długo-jak nor­malnie-żyję-będę-ro­bić-wszys­tko-tak-jak do tej po­ry-pra­cować w sej­mie-za­bierać-głos-pro­wadzić-pra­

Tak długo, jak nor­malnie żyję, będę ro­bić wszys­tko tak, jak do tej po­ry. Pra­cować w Sej­mie, za­bierać głos, pro­wadzić pra­ce dok­tor­skie, spo­tykać się z dziećmi. Żyję da­lej, sta­ram się żyć nor­malnie. Zakładam, że jeszcze pożyję. Ale nie cze­piam się życia kurczowo. -Zbigniew Religa

choć byś odszedł.. będę cze­kać tu... jak wier­ny duch....... będę cze­kać tu... przez wiek cały... będę cze­kać tu... proszę za­pamiętaj że nie uciek­niesz mi już, na­wet w prze snu bo ja do końca będę cze­kać tu !!!  -anileczek893
choć-byś-odszedł-będę-cze­kać-jak-wier­ny-duch-będę-cze­kać-przez-wiek-cały-będę-cze­kać-proszę

choć byś odszedł.. będę cze­kać tu... jak wier­ny duch....... będę cze­kać tu... przez wiek cały... będę cze­kać tu... proszę za­pamiętaj że nie uciek­niesz mi już, na­wet w prze snu bo ja do końca będę cze­kać tu !!!  -anileczek893

– Nie lubię kaktusów – powiedziała [pani Cecylia] do pani Żanci, gdy już zasiadły przy stole. Ale pani Żancia lubiła kaktusy. Nigdy nie wiadomo, gdzie im wyrośnie liść i jak będzie wyglądał, ani kiedy któremu przyjdzie do głowy zakwitnąć. Zawsze można po nich oczekiwać jakiejś niespodzianki. -Zofia Nałkowska
nie-lubię-kaktusów-powiedziała-pani-cecylia-do-pani-Żanci-gdy-już-zasiadły-przy-stole-ale-pani-Żancia-lubiła-kaktusy-nigdy-nie-wiadomo

– Nie lubię kaktusów – powiedziała [pani Cecylia] do pani Żanci, gdy już zasiadły przy stole. Ale pani Żancia lubiła kaktusy. Nigdy nie wiadomo, gdzie im wyrośnie liść i jak będzie wyglądał, ani kiedy któremu przyjdzie do głowy zakwitnąć. Zawsze można po nich oczekiwać jakiejś niespodzianki. -Zofia Nałkowska