Ko­biety dzielą się na ta­kie, przez które ma się sa­me zmar­twienia, i na ta­kie, króre nas przed ty­mi zmar­twieniami bronią.


ko­biety-dzielą ę-na ­kie-przez-które- ę-­me-zmar­twienia-i na ­kie-króre-nas-przed-ty­mi-zmar­twieniami-bronią
stanisława fleszarowa-muskatko­bietydzielą sięna ta­kieprzezktórema sięsa­mezmar­twieniai na ta­kiekrórenasprzedty­mizmar­twieniamibroniąko­biety dzielą siędzielą się na ta­kieprzez którektóre ma sięma się sa­mesa­me zmar­twieniakróre nasnas przedprzed ty­mity­mi zmar­twieniamizmar­twieniami broniąko­biety dzielą się na ta­kieprzez które ma sięktóre ma się sa­mema się sa­me zmar­twieniakróre nas przednas przed ty­miprzed ty­mi zmar­twieniamity­mi zmar­twieniami broniąprzez które ma się sa­mektóre ma się sa­me zmar­twieniakróre nas przed ty­minas przed ty­mi zmar­twieniamiprzed ty­mi zmar­twieniami broniąprzez które ma się sa­me zmar­twieniakróre nas przed ty­mi zmar­twieniaminas przed ty­mi zmar­twieniami bronią

Kobiety dzielą się na takie, przez które ma się same zmartwienia i na takie, które nas przed tymi zmartwieniami bronią. -Stanisława Fleszarowa - Muskat
kobiety-dzielą-ę-na-takie-przez-które-ę-same-zmartwienia-i-na-takie-które-nas-przed-tymi-zmartwieniami-bronią

Kobiety dzielą się na takie, przez które ma się same zmartwienia i na takie, które nas przed tymi zmartwieniami bronią. -Stanisława Fleszarowa - Muskat

A co jeśli Bóg też pot­rze­buje pomocy? Może przez nas nie może spać w nocy... Mar­twisz się przez prob­le­my swo­je i bliskich, A On ma zmar­twienia nas wszys­tkich... Po­wiedz tyl­ko, czy kiedy będzie chciał się wygadać Wysłuchasz...? A może każesz mu spadać?! (In­spi­rowa­ne książką
a co śli-bóg-też-pot­rze­buje-pomocy-może-przez-nas-nie może-spać-w nocy-mar­twisz ę-przez-prob­­my-swo­-i bliskich-a

A co jeśli Bóg też pot­rze­buje pomocy? Może przez nas nie może spać w nocy... Mar­twisz się przez prob­le­my swo­je i bliskich, A On ma zmar­twienia nas wszys­tkich... Po­wiedz tyl­ko, czy kiedy będzie chciał się wygadać Wysłuchasz...? A może każesz mu spadać?! (In­spi­rowa­ne książką "Psychiatra Bo­ga", os­tatnio zaczęłam czytać)  -Andrea

O ko­goś, kto wraz ze mną nie będzie spał w no­cy, kiedy zmar­twienia nie poz­wolą mi zasnąć... In­spi­rowa­ne przez ~Tyg­rys i ~eyesOFsoul  -Andrea
o ko­goś-kto-wraz-ze mną-nie będzie-spał-w no­cy-kiedy-zmar­twienia-nie poz­wolą-mi zasnąć-in­spi­rowa­ne-przez-~tyg­rys

O ko­goś, kto wraz ze mną nie będzie spał w no­cy, kiedy zmar­twienia nie poz­wolą mi zasnąć... In­spi­rowa­ne przez ~Tyg­rys i ~eyesOFsoul  -Andrea

NIE­DZIELA Z MI­NIATURĄ ALA FYR­FLE 19.06.2016r. Mar­ne kazanie, Niebo dla zmysłów - jaśmin. Nie­dziela zwykła. Wdzięczny kwiat róży, Całuję zmar­szczki Mat­ki -  Czarnoziemowe. Prog­ram pięćset plus, Plus mie­szka­nia czyn­szo­we - Ja­rosław Wielki. Rodzą nas ludźmi. Umiera­my milczący. Poukładani. Przez płatek róży Pa­nora­ma Bes­kidów - Widząc Poezją. -fyrfle
nie­dziela-z mi­niaturĄ-ala-fyr­fle-19062016r-mar­ne-kazanie-niebo-dla-zmysłów- jaśmin-nie­dziela-zwykła-wdzięczny-kwiat-róży

NIE­DZIELA Z MI­NIATURĄ ALA FYR­FLE 19.06.2016r. Mar­ne kazanie, Niebo dla zmysłów - jaśmin. Nie­dziela zwykła. Wdzięczny kwiat róży, Całuję zmar­szczki Mat­ki -  Czarnoziemowe. Prog­ram pięćset plus, Plus mie­szka­nia czyn­szo­we - Ja­rosław Wielki. Rodzą nas ludźmi. Umiera­my milczący. Poukładani. Przez płatek róży Pa­nora­ma Bes­kidów - Widząc Poezją. -fyrfle

Ele­gan­cka ko­bieta, idąc z wi­zytą, zos­ta­wia zmar­twienia w domu. -Janina Ipohorska
ele­gan­cka-ko­bieta-idąc-z wi­zytą-zos­­wia-zmar­twienia-w domu

Ele­gan­cka ko­bieta, idąc z wi­zytą, zos­ta­wia zmar­twienia w domu. -Janina Ipohorska

Nikt nie jest os­ta­tecznie mar­twy, dopóki nie us­po­koją się zmar­szczki, ja­kie wzbudził na po­wie­rzchni rzeczy­wis­tości - dopóki ze­gar przez niego nakręco­ny nie sta­nie, dopóki wi­no przez nią nas­ta­wione nie do­kończy fer­mentac­ji, dopóki plon, ja­ki za­siali, nie zos­ta­nie zeb­ra­ny. Czas trwa­nia czy­jegoś życia, twier­dzą tam, to tyl­ko jądro rzeczy­wis­te­go istnienia. -Terry Pratchett
nikt-nie jest os­­tecznie-mar­twy-dopóki-nie us­po­koją ę-zmar­szczki-ja­kie-wzbudził-na po­wie­rzchni-rzeczy­wis­toś- dopóki

Nikt nie jest os­ta­tecznie mar­twy, dopóki nie us­po­koją się zmar­szczki, ja­kie wzbudził na po­wie­rzchni rzeczy­wis­tości - dopóki ze­gar przez niego nakręco­ny nie sta­nie, dopóki wi­no przez nią nas­ta­wione nie do­kończy fer­mentac­ji, dopóki plon, ja­ki za­siali, nie zos­ta­nie zeb­ra­ny. Czas trwa­nia czy­jegoś życia, twier­dzą tam, to tyl­ko jądro rzeczy­wis­te­go istnienia. -Terry Pratchett