Miłosier­dziem się szczyciła ta­ka to po­bożna była lecz gdy z klęczek powstawała swoim ja­dem częstowała.


miłosier­dziem ę-szczyciła-­ka-to po­bożna-była-lecz-gdy-z klęczek-powstawała-swoim-ja­dem-częstowała
strzykumiłosier­dziem sięszczyciłata­kato po­bożnabyłaleczgdyz klęczekpowstawałaswoimja­demczęstowałamiłosier­dziem się szczyciłaszczyciła ta­kata­ka to po­bożnato po­bożna byłabyła leczlecz gdygdy z klęczekz klęczek powstawałapowstawała swoimswoim ja­demja­dem częstowałamiłosier­dziem się szczyciła ta­kaszczyciła ta­ka to po­bożnata­ka to po­bożna byłato po­bożna była leczbyła lecz gdylecz gdy z klęczekgdy z klęczek powstawałaz klęczek powstawała swoimpowstawała swoim ja­demswoim ja­dem częstowałamiłosier­dziem się szczyciła ta­ka to po­bożnaszczyciła ta­ka to po­bożna byłata­ka to po­bożna była leczto po­bożna była lecz gdybyła lecz gdy z klęczeklecz gdy z klęczek powstawałagdy z klęczek powstawała swoimz klęczek powstawała swoim ja­dempowstawała swoim ja­dem częstowałamiłosier­dziem się szczyciła ta­ka to po­bożna byłaszczyciła ta­ka to po­bożna była leczta­ka to po­bożna była lecz gdyto po­bożna była lecz gdy z klęczekbyła lecz gdy z klęczek powstawałalecz gdy z klęczek powstawała swoimgdy z klęczek powstawała swoim ja­demz klęczek powstawała swoim ja­dem częstowała

Spra­wa nie jest pros­ta Iść i przepędzić Czy usiąść i po­zos­tać Czy wyt­knąć pal­cem Grzechy podłe Bo świadome Czy wy­kazać miłosier­dziem Wy­baczyć I po­now­nie być zdradzo­nym Czy wojnę toczyć Prze­ciw bliźnim Jeszcze swoim Czy dzielić na sor­ty I syczeć W pos­tbol­sze­wic­kie oczy Od­sunąć po­gardę Wiedzę i lo­gikę I po­dać rękę Is­ka­riocie Czy­li Ju­daszo­wi A po­tem podzielić Tra­giczne lo­sy Troi  -RozaR
spra­wa-nie jest pros­-iść-i przepędzić-czy-usiąść-i po­zos­ć-czy-wyt­knąć-pal­cem-grzechy-podłe-bo-świadome-czy-wy­kazać

Spra­wa nie jest pros­ta Iść i przepędzić Czy usiąść i po­zos­tać Czy wyt­knąć pal­cem Grzechy podłe Bo świadome Czy wy­kazać miłosier­dziem Wy­baczyć I po­now­nie być zdradzo­nym Czy wojnę toczyć Prze­ciw bliźnim Jeszcze swoim Czy dzielić na sor­ty I syczeć W pos­tbol­sze­wic­kie oczy Od­sunąć po­gardę Wiedzę i lo­gikę I po­dać rękę Is­ka­riocie Czy­li Ju­daszo­wi A po­tem podzielić Tra­giczne lo­sy Troi  -RozaR

była zna­na w całym mieście, na każdej ulicy, jej pos­tać z ga­zet nie schodziła, bo kloszar­dem była  -tusiak
była-zna­na-w całym-mieście-na-każdej-ulicy-jej-pos­ć-z ga­zet-nie schodziła-bo-kloszar­dem-była 

była zna­na w całym mieście, na każdej ulicy, jej pos­tać z ga­zet nie schodziła, bo kloszar­dem była  -tusiak

Nie miłosier­dzie, lecz spra­wied­li­wość jes­teśmy win­ni zwierzętom. -Arthur Schopenhauer
nie-miłosier­dzie-lecz-spra­wied­li­wość-jes­teśmy-win­-zwierzętom

Nie miłosier­dzie, lecz spra­wied­li­wość jes­teśmy win­ni zwierzętom. -Arthur Schopenhauer

Dro­ga mej miłości jest pus­ta, cze­kam aż po­jawisz się na niej swoim sa­mocho­dem, do które­go wsiądę i da­lej po­jedziemy już razem. -Ryder
dro­ga-mej-miłoś-jest pus­-cze­kam-aż po­jawisz ę-na niej-swoim-­mocho­dem-do które­go-wsiądę-i da­lej-po­jedziemy-już-razem

Dro­ga mej miłości jest pus­ta, cze­kam aż po­jawisz się na niej swoim sa­mocho­dem, do które­go wsiądę i da­lej po­jedziemy już razem. -Ryder

Była cytrynko Kwaśna żółciutka Pięknie wykwitłaś Na mych ogródkach Lecz cien­ka twa skórka Nie zniosła świata Gdy spadłaś przedwcześnie Z mo­jego krzaka A trus­ka­weczki słod­kie jak miód Jem i się krzywię Ta­ki to cud Że więcej słodyczy cyt­rynka miała Lecz zos­tać w ogródku nig­dy nie chciała  -Ciepłylolo
była-cytrynko-kwaśna-żółciutka-pięknie-wykwitłaś-na-mych-ogródkach-lecz-cien­ka-twa-skórka-nie-zniosła-świata-gdy-spadłaś

Była cytrynko Kwaśna żółciutka Pięknie wykwitłaś Na mych ogródkach Lecz cien­ka twa skórka Nie zniosła świata Gdy spadłaś przedwcześnie Z mo­jego krzaka A trus­ka­weczki słod­kie jak miód Jem i się krzywię Ta­ki to cud Że więcej słodyczy cyt­rynka miała Lecz zos­tać w ogródku nig­dy nie chciała  -Ciepłylolo

Lecz nie zachować powagi, gdy mówią nam [nasi towarzysze] o swoim cierpieniu, jest prawdziwie rażącym brakiem uczuć ludzkich. -Adam Smith
lecz-nie-zachować-powagi-gdy-mówią-nam-nasi-towarzysze-o-swoim-cierpieniu-jest-prawdziwie-rażącym-brakiem-uczuć-ludzkich

Lecz nie zachować powagi, gdy mówią nam [nasi towarzysze] o swoim cierpieniu, jest prawdziwie rażącym brakiem uczuć ludzkich. -Adam Smith