Nap­rawdę jest się sa­mot­nym bez światła, gdy na­wet cień nam nie towarzyszy.


nap­rawdę-jest ę-­­nym-bez-światła-gdy-na­wet-cień-nam-nie towarzyszy
respirernap­rawdęjest sięsa­mot­nymbezświatłagdyna­wetcieńnamnie towarzyszynap­rawdę jest sięjest się sa­mot­nymsa­mot­nym bezbez światłagdy na­wetna­wet cieńcień namnam nie towarzyszynap­rawdę jest się sa­mot­nymjest się sa­mot­nym bezsa­mot­nym bez światłagdy na­wet cieńna­wet cień namcień nam nie towarzyszynap­rawdę jest się sa­mot­nym bezjest się sa­mot­nym bez światłagdy na­wet cień namna­wet cień nam nie towarzyszynap­rawdę jest się sa­mot­nym bez światłagdy na­wet cień nam nie towarzyszy

Na­wet człowiek sa­mot­ny nie mógłby się czuć sa­mot­nym bez tła, które tworzą in­ni ludzie. -Karol Irzykowski
na­wet-człowiek-­­ny-nie mógłby ę-czuć-­­nym-bez-tła-które-tworzą-in­-ludzie

Na­wet człowiek sa­mot­ny nie mógłby się czuć sa­mot­nym bez tła, które tworzą in­ni ludzie. -Karol Irzykowski

Nap­rawdę zaw­sze sta­rała się pat­rzeć w stronę światła. Ale im dłużej człowiek wpat­ru­je się w jas­ność, tym moc­niej go wy­pala, aż wreszcie nad­chodzi po­kusa, aby się od­wrócić i zo­baczyć, jak długi, gęsty, moc­ny i ciem­ny sta­je się ciągnący z tyłu cień. -Terry Pratchett
nap­rawdę-zaw­sze-sta­rała ę-pat­rzeć-w stronę-światła-ale im dłużej-człowiek-wpat­ru­ ę-w jas­ność-tym-moc­niej

Nap­rawdę zaw­sze sta­rała się pat­rzeć w stronę światła. Ale im dłużej człowiek wpat­ru­je się w jas­ność, tym moc­niej go wy­pala, aż wreszcie nad­chodzi po­kusa, aby się od­wrócić i zo­baczyć, jak długi, gęsty, moc­ny i ciem­ny sta­je się ciągnący z tyłu cień. -Terry Pratchett

Na­wet gdy mi nap­rawdę zależy... z cza­sem Two­je wy­maga­nia stają się denne. -MyslacaWierszem
na­wet-gdy-mi nap­rawdę-zależy-z-cza­sem-two­-wy­maga­nia-stają ę-denne

Na­wet gdy mi nap­rawdę zależy... z cza­sem Two­je wy­maga­nia stają się denne. -MyslacaWierszem

Nie uda­waj­my pochop­nie, że jes­teśmy „sa­mot­ni wśród tłumu ludzi” – kiedy będziemy sa­mot­ni nap­rawdę, zro­zumiemy tę różnicę. -K » Leszek Kołakowski » Klucz niebieski albo opowieści biblijne zebrane ku pouczeniu i przestrodze
nie-uda­waj­my-pochop­nie-że jes­teśmy-­­-wśród-tłumu-ludzi- kiedy-będziemy-­­-nap­rawdę-zro­zumiemy-tę różnicę

Nie uda­waj­my pochop­nie, że jes­teśmy „sa­mot­ni wśród tłumu ludzi” – kiedy będziemy sa­mot­ni nap­rawdę, zro­zumiemy tę różnicę. -K » Leszek Kołakowski » Klucz niebieski albo opowieści biblijne zebrane ku pouczeniu i przestrodze

Do­piero w sa­mot­ności człowiek jest nap­rawdę sobą. -Jose Ortega y Gasset
do­piero-w ­­noś-człowiek-jest nap­rawdę-sobą

Do­piero w sa­mot­ności człowiek jest nap­rawdę sobą. -Jose Ortega y Gasset

Człowiek do­piero wte­dy jest w pełni szczęśli­wy, gdy może służyć, a nie wte­dy, gdy mu­si władać. Władza im­po­nuje tyl­ko małym ludziom, którzy jej pragną, by nad­ro­bić w ten sposób swoją małość. Człowiek nap­rawdę wiel­ki, na­wet gdy włada, jest służebnikiem. -Stefan Wyszyński
człowiek-do­piero-wte­dy-jest w peł-szczęśli­wy-gdy-może-służyć-a nie wte­dy-gdy-mu­-władać-władza im­po­nuje-tyl­ko-łym

Człowiek do­piero wte­dy jest w pełni szczęśli­wy, gdy może służyć, a nie wte­dy, gdy mu­si władać. Władza im­po­nuje tyl­ko małym ludziom, którzy jej pragną, by nad­ro­bić w ten sposób swoją małość. Człowiek nap­rawdę wiel­ki, na­wet gdy włada, jest służebnikiem. -Stefan Wyszyński