Nie boję się śmier­ci... Kiedy jest daleko.


nie-boję ę-śmier­-kiedy jest daleko
jatojanieboję sięśmier­cikiedy jest dalekonie boję sięboję się śmier­ciśmier­ci kiedy jest dalekonie boję się śmier­ciboję się śmier­ci kiedy jest dalekonie boję się śmier­ci kiedy jest daleko

I jeśli kiedy­kol­wiek żal który mam w so­bie pęknie, będę płakała aż do śmier­ci. Dla­tego się trzy­mam, bo śmier­ci się boję. -opuszczona
i śli-kiedy­kol­wiek-żal-który-mam-w so­bie-pęknie-będę-płakała-aż do śmier­-dla­tego ę-trzy­mam-bo śmier­ ę-boję

I jeśli kiedy­kol­wiek żal który mam w so­bie pęknie, będę płakała aż do śmier­ci. Dla­tego się trzy­mam, bo śmier­ci się boję. -opuszczona

Cze­go się boję? Boję się stra­cić ludzi, których kocham. Boję się, że ko­lej­ny raz mi się to przy­darzy. Boję się sa­mot­ności. Boję się kiedyś obudzić i zdać so­bie sprawę z te­go, że ni­kogo już przy mnie nie ma. Boję się jutra. Boję się dru­giego człowieka. Boję się świata. -Nieistniejąca
cze­go ę-boję-boję ę-stra­ć-ludzi-których-kocham-boję-ę-że ko­lej­ny-raz-mi ę-to przy­darzy-boję ę-­­noś-boję ę

Cze­go się boję? Boję się stra­cić ludzi, których kocham. Boję się, że ko­lej­ny raz mi się to przy­darzy. Boję się sa­mot­ności. Boję się kiedyś obudzić i zdać so­bie sprawę z te­go, że ni­kogo już przy mnie nie ma. Boję się jutra. Boję się dru­giego człowieka. Boję się świata. -Nieistniejąca

Bar­dziej niż swo­jej śmier­ci boję się śmier­ci ko­goś bliskiego. -bluecaffe
bar­dziej-ż-swo­jej-śmier­-boję ę-śmier­-ko­goś-bliskiego

Bar­dziej niż swo­jej śmier­ci boję się śmier­ci ko­goś bliskiego. -bluecaffe

Boję się pająków, boję się miłości i obojętności, boję się śmier­ci i życia.. boję się. Ten strach sta­je się de­finicją mo­jego życia. Mo­ja pa­nika spra­wia, że umarłam cho­ciaż na­dal żyję KO­NIEC, czas rozłożyć skrzydła i wznieść się po­nad strach, czas zacząć żyć z odwagą. Naj­lep­szym le­kar­stwem oka­zuje się wiad­ro przy­jaźni, łyżeczka wspar­cia i szczyp­ta wiary. Po raz ko­lej­ny dziękując Ci za to że jes­teś !  -cytlopka
boję ę-pająków-boję ę-miłoś-i obojętnoś-boję ę-śmier­-i życia-boję ę-ten strach-sta­ ę-de­finicją-mo­jego-życia

Boję się pająków, boję się miłości i obojętności, boję się śmier­ci i życia.. boję się. Ten strach sta­je się de­finicją mo­jego życia. Mo­ja pa­nika spra­wia, że umarłam cho­ciaż na­dal żyję KO­NIEC, czas rozłożyć skrzydła i wznieść się po­nad strach, czas zacząć żyć z odwagą. Naj­lep­szym le­kar­stwem oka­zuje się wiad­ro przy­jaźni, łyżeczka wspar­cia i szczyp­ta wiary. Po raz ko­lej­ny dziękując Ci za to że jes­teś !  -cytlopka

Jeżeli nie boję się śmier­ci w wal­ce o miłość, to śmierc po­win­na bać się mnie. -tkaczu32
jeżeli-nie boję ę-śmier­-w wal­-o miłość-to śmierc-po­win­na-bać ę-mnie

Jeżeli nie boję się śmier­ci w wal­ce o miłość, to śmierc po­win­na bać się mnie. -tkaczu32

Nie boję się śmier­ci. Jes­tem na nią przy­goto­wany, po­nieważ nie wierzę w nią. Uważam, że jest to tyl­ko wyjście z sa­mocho­du i wkrocze­nie w ko­lej­ny etap. -John Lennon
nie-boję ę-śmier­-jes­tem na ą-przy­goto­wany-po­nieważ-nie wierzę-w ą-uważam że jest to tyl­ko-wyjście-z ­mocho­

Nie boję się śmier­ci. Jes­tem na nią przy­goto­wany, po­nieważ nie wierzę w nią. Uważam, że jest to tyl­ko wyjście z sa­mocho­du i wkrocze­nie w ko­lej­ny etap. -John Lennon