Nie gniewaj się na mnie, mój świecie. Nie zap­la­miaj su­kien­ki wsty­dem. Nie co­faj dłoni ze wzgardą. Jes­tem jasną kartą... wciąż jasną, choć nie białą. Pi­sano już po mnie, kreślo­no, wy­maza­no gumką myszką.


nie-gniewaj ę-na mnie-mój-świecie-nie zap­­miaj-su­kien­ki-wsty­dem-nie co­faj-dłoni-ze wzgardą-jes­tem-jasną-kartą
l.tniegniewaj sięna mniemójświecienie zap­la­miajsu­kien­kiwsty­demnie co­fajdłonize wzgardąjes­temjasnąkartąwciąż jasnąchoćnie białąpi­sanojużpo mniekreślo­nowy­maza­nogumkąmyszkąnie gniewaj sięgniewaj się na mniemój świecienie zap­la­miaj su­kien­kisu­kien­ki wsty­demnie co­faj dłonidłoni ze wzgardąjes­tem jasnąjasną kartąkartą wciąż jasnąchoć nie białąpi­sano jużjuż po mniewy­maza­no gumkągumką myszkąnie gniewaj się na mnienie zap­la­miaj su­kien­ki wsty­demnie co­faj dłoni ze wzgardąjes­tem jasną kartąjasną kartą wciąż jasnąpi­sano już po mniewy­maza­no gumką myszką

Tak mnie to bo­li...Bo­li mnie to, że wszys­tko, co się wokół kręci, nie do­tyczy mnie. Jes­tem sa­ma. Sa­ma z chorą wyob­raźnią, która wpędza mnie w obłęd. Sa­ma, choć pełno wokół mnie ludzi. -Breath
tak-mnie-to bo­libo­li-mnie-to-że wszys­tko-co ę-wokół-krę-nie do­tyczy-mnie-jes­tem-­-sa­ z chorą-wyob­raźą-która-wpędza

Tak mnie to bo­li...Bo­li mnie to, że wszys­tko, co się wokół kręci, nie do­tyczy mnie. Jes­tem sa­ma. Sa­ma z chorą wyob­raźnią, która wpędza mnie w obłęd. Sa­ma, choć pełno wokół mnie ludzi. -Breath

Nic mnie już nie smu­ci , ani też nie cie­szy .Nic mnie już nie bo­li , nie po­siadam wo­li. Nic mnie już nie ku­si , na­wet żeby zgrzeszyć.Jes­tem też po­wol­na , bo gdzie mam się spie­szyć?Nie od­czu­wam głodu , nie od­czu­wam chłodu , a Ty py­tasz : ''Co tam u mnie ?
nic-mnie-już-nie smu­- ani-też-nie cie­szy-nic-mnie-już-nie bo­li- nie po­siadam-wo­li-nic mnie-już-nie ku­- na­wet-żeby

Nic mnie już nie smu­ci , ani też nie cie­szy .Nic mnie już nie bo­li , nie po­siadam wo­li. Nic mnie już nie ku­si , na­wet żeby zgrzeszyć.Jes­tem też po­wol­na , bo gdzie mam się spie­szyć?Nie od­czu­wam głodu , nie od­czu­wam chłodu , a Ty py­tasz : ''Co tam u mnie ?" -Prze­cież wiesz , że leżę w trum­nie !!!  -Niusza

Jes­tem jak­by spokojniejsza. Spo­koj­na o niego, widziałam go. Czu­je je­go obec­ność wiem, że jest w pobliżu. Słysze je­go głos, czu­je je­go perfum. Lecz wiem, że nie mówi do mnie, nie przychodzi tu do mnie. Wiem, że nie jest już mój I już nig­dy nie będzie... -stokrotka123
jes­tem-jak­by-spokojniejsza-spo­koj­na-o niego-widziałam-go-czu­-­go-obec­ność-wiem-że jest w pobliżu-słysze-­go-głos-czu­

Jes­tem jak­by spokojniejsza. Spo­koj­na o niego, widziałam go. Czu­je je­go obec­ność wiem, że jest w pobliżu. Słysze je­go głos, czu­je je­go perfum. Lecz wiem, że nie mówi do mnie, nie przychodzi tu do mnie. Wiem, że nie jest już mój I już nig­dy nie będzie... -stokrotka123

Zep­chnąłeś mnie na sa­mo dno raju Kiedy nat­chnąłeś mnie kro­pelką żaru I poczułam ogień I gdy spa­lałeś wciąż na no­wo me ciało To choć ser­ce z zim­na na­dal drżało Poczułam rozkosz Tańczyłeś tan­go z moimi myślami Kiedy na dnie zos­ta­waliśmy sami Czułam szaleństwo I gdy na sa­mo dno ra­ju mnie zabrałeś Tyl­ko o jed­nym zapomniałeś Nie jes­tem Aniołem I choć zab­rałeś mnie na niebios spotkanie Dno, na­wet ra­ju, zaw­sze dnem pozostanie Więc poczuj pustkę... -Andrea
zep­chnąłeś-mnie-na ­mo-dno-raju-kiedy-nat­chnąłeś-mnie-kro­pelką-żaru-i-poczułam-ogień-i-gdy-spa­łeś-wciąż-na no­wo-me ciało

Zep­chnąłeś mnie na sa­mo dno raju Kiedy nat­chnąłeś mnie kro­pelką żaru I poczułam ogień I gdy spa­lałeś wciąż na no­wo me ciało To choć ser­ce z zim­na na­dal drżało Poczułam rozkosz Tańczyłeś tan­go z moimi myślami Kiedy na dnie zos­ta­waliśmy sami Czułam szaleństwo I gdy na sa­mo dno ra­ju mnie zabrałeś Tyl­ko o jed­nym zapomniałeś Nie jes­tem Aniołem I choć zab­rałeś mnie na niebios spotkanie Dno, na­wet ra­ju, zaw­sze dnem pozostanie Więc poczuj pustkę... -Andrea

Cze­kam na Ciebie. Dzień się zdaje Ciem­nym, roz­wleczo­nym borem, A ja wciąż cze­kam na tę jasną porę, By maj mi w końcu za­jaśniał majem... I cze­kam -- słońce nie wstaje... Aż ciężkim, par­nym wieczorem Dot­knęły mnie wil­gotne dłonie, Nies­te­ty, nie two­je!... czekałem... -funeralofheart
cze­kam-na ciebie-dzień ę-zdaje-ciem­nym-roz­wleczo­nym-borem-a-ja wciąż-cze­kam-na tę jasną-porę-by-maj-mi w końcu-za­jaśniał

Cze­kam na Ciebie. Dzień się zdaje Ciem­nym, roz­wleczo­nym borem, A ja wciąż cze­kam na tę jasną porę, By maj mi w końcu za­jaśniał majem... I cze­kam -- słońce nie wstaje... Aż ciężkim, par­nym wieczorem Dot­knęły mnie wil­gotne dłonie, Nies­te­ty, nie two­je!... czekałem... -funeralofheart

Ru­tyna życia codziennego. I ten fałsz za każdym progiem.. Nieunik­nione kłam­stwa i po­rażki. Dlacze­go każdy człowiek tak postępuje? Nie is­tnieją ludzie spra­wied­li­wi, uprzejmi? Gdzie oni są? Gdzie się ukryli? Może jut­ro brak­nie mi tchu, może stracę do­bytek i radość.. Choć dot­knęła mnie już sa­mot­ność, wciąż się jej boję.. Ciągle jes­tem sa­ma, zda­na na siebie. Może kiedyś od­naj­dzie mnie ten je­dyny, prawdziwy przyjaciel. 11.06.2011 * z de­dykacją dla fałszy­wej koleżanki.. -watchingmefall
ru­tyna-życia-codziennego-i-ten-fałsz-za każdym-progiem-nieunik­nione-kłam­stwa-i po­rażki-dlacze­go-każdy-człowiek-tak-postępuje

Ru­tyna życia codziennego. I ten fałsz za każdym progiem.. Nieunik­nione kłam­stwa i po­rażki. Dlacze­go każdy człowiek tak postępuje? Nie is­tnieją ludzie spra­wied­li­wi, uprzejmi? Gdzie oni są? Gdzie się ukryli? Może jut­ro brak­nie mi tchu, może stracę do­bytek i radość.. Choć dot­knęła mnie już sa­mot­ność, wciąż się jej boję.. Ciągle jes­tem sa­ma, zda­na na siebie. Może kiedyś od­naj­dzie mnie ten je­dyny, prawdziwy przyjaciel. 11.06.2011 * z de­dykacją dla fałszy­wej koleżanki.. -watchingmefall