Oczy prze­ważnie ot­wierają się do­piero wtedy, gdy do niektórych roz­działów nasze­go życia - za­mykają się drzwi.


oczy-prze­ważnie-ot­wierają ę-do­piero-wtedy-gdy-do niektórych-roz­działów-nasze­go-życia- za­mykają ę-drzwi
szuszoczyprze­ważnieot­wierają siędo­pierowtedygdydo niektórychroz­działównasze­gożycia za­mykają siędrzwioczy prze­ważnieprze­ważnie ot­wierają sięot­wierają się do­pierodo­piero wtedygdy do niektórychdo niektórych roz­działówroz­działów nasze­gonasze­go życia za­mykają się drzwioczy prze­ważnie ot­wierają sięprze­ważnie ot­wierają się do­pieroot­wierają się do­piero wtedygdy do niektórych roz­działówdo niektórych roz­działów nasze­goroz­działów nasze­go życiaoczy prze­ważnie ot­wierają się do­pieroprze­ważnie ot­wierają się do­piero wtedygdy do niektórych roz­działów nasze­godo niektórych roz­działów nasze­go życiaoczy prze­ważnie ot­wierają się do­piero wtedygdy do niektórych roz­działów nasze­go życia

dziew­czy­na jest jak słońce, świeci gdy wszys­cy oczy ot­warte mają...... kochanką jak księżyc zaczy­na świecić gdy wszys­cy oczy za­mykają...więc zos­tań mą dobą nie bądź tyl­ko chwilą  -Amicusamico
dziew­czy­na-jest jak słoń-świeci-gdy-wszys­cy-oczy-ot­warte-mają-kochanką jak księżyc-zaczy­na-świecić-gdy-wszys­cy-oczy

dziew­czy­na jest jak słońce, świeci gdy wszys­cy oczy ot­warte mają...... kochanką jak księżyc zaczy­na świecić gdy wszys­cy oczy za­mykają...więc zos­tań mą dobą nie bądź tyl­ko chwilą  -Amicusamico

Nic mnie bar­dziej nie mar­twi, jak wi­dok ludzi dręczących się wza­jem, nie mogę zwłaszcza znieść, gdy ludzie młodzi w roz­kwi­cie sa­mym życia będący, naj­wrażliw­si na wszel­kie ra­dości, psują so­bie te kil­ka dni we­sela, ja­kie mają przed sobą, gry­masa­mi, a do­piero, gdy mi­nie to cze­go nie sposób po­weto­wać, prze­konują się, że by­li marnotrawcami. -Johann Wolfgang Goethe
nic-mnie-bar­dziej-nie mar­twi-jak wi­dok-ludzi-dręczących ę-wza­jem-nie mogę-zwłaszcza-znieść-gdy-ludzie-młodzi-w roz­kwi­cie

Nic mnie bar­dziej nie mar­twi, jak wi­dok ludzi dręczących się wza­jem, nie mogę zwłaszcza znieść, gdy ludzie młodzi w roz­kwi­cie sa­mym życia będący, naj­wrażliw­si na wszel­kie ra­dości, psują so­bie te kil­ka dni we­sela, ja­kie mają przed sobą, gry­masa­mi, a do­piero, gdy mi­nie to cze­go nie sposób po­weto­wać, prze­konują się, że by­li marnotrawcami. -Johann Wolfgang Goethe

Nie wtedy kocha się ludzi, gdy się zamyka oczy na ich prawdę; kocha się ich wtedy, gdy zmierzywszy ich małość i podłość umie się przejść ponad ta nędzą i odkryć ten łut szczerego złota, jaki jest w nich ukryty, zatopiony nieraz w oceanie błota. -Daniel Rops
nie-wtedy-kocha-ę-ludzi-gdy-ę-zamyka-oczy-na-ich-prawdę-kocha-ę-ich-wtedy-gdy-zmierzywszy-ich-łość-i-podłość-umie-ę-przejść-ponad

Nie wtedy kocha się ludzi, gdy się zamyka oczy na ich prawdę; kocha się ich wtedy, gdy zmierzywszy ich małość i podłość umie się przejść ponad ta nędzą i odkryć ten łut szczerego złota, jaki jest w nich ukryty, zatopiony nieraz w oceanie błota. -Daniel Rops

Za­mykają Ci oczy Każą nie patrzeć Gdy sa­mi biorą nóż Za­dają ciosy Mówią,że to grzech Za­kazują Ci tych czynów Gdy sa­mi biorą pistolet Strzelają Grożą karą Straszą odpowiedzialnością Gdy sa­mi to robią Zabijają  -bezoddechu
za­mykają-ci oczy-każą-nie patrzeć-gdy-­mi-biorą-nóż-za­dają-ciosy-mówiąże-to grzech-za­kazują-ci tych-czynów-gdy-­mi-biorą

Za­mykają Ci oczy Każą nie patrzeć Gdy sa­mi biorą nóż Za­dają ciosy Mówią,że to grzech Za­kazują Ci tych czynów Gdy sa­mi biorą pistolet Strzelają Grożą karą Straszą odpowiedzialnością Gdy sa­mi to robią Zabijają  -bezoddechu

Ilek­roć ot­wierają mi się oczy, za­myka mi się serce. -Niusza
ilek­roć-ot­wierają-mi ę-oczy-za­myka-mi ę-serce

Ilek­roć ot­wierają mi się oczy, za­myka mi się serce. -Niusza

Gdy czujemy się osamotnieni, wtedy zamiast obchodzić nie kończący się labirynt drzwi, budynków, korytarzy - w poszukiwaniu przyjaciół, lepiej zwrócić się do Ducha Świętego i zająć się tym
gdy-czujemy-ę-osamotnieni-wtedy-zamiast-obchodzić-nie-kończący-ę-labirynt-drzwi-budynków-korytarzy-w-poszukiwaniu-przyjaciół-lepiej-zwróć

Gdy czujemy się osamotnieni, wtedy zamiast obchodzić nie kończący się labirynt drzwi, budynków, korytarzy - w poszukiwaniu przyjaciół, lepiej zwrócić się do Ducha Świętego i zająć się tym "Słodkim Gościem duszy", bo On nas najlepiej zrozumie. -Stefan Wyszyński kard