Szko­da poety, który idzie w tłum. Tłum nie szu­ka poez­ji. Krok tłumu nie jest ryt­mem wiersza.


szko­da-poety-który-idzie-w tłum-tłum nie szu­ka-poez­ji-krok tłumu-nie jest ryt­mem-wiersza
tadeusz borowskiszko­dapoetyktóryidziew tłumtłum nie szu­kapoez­jikrok tłumunie jest ryt­memwierszaszko­da poetyktóry idzieidzie w tłumtłum nie szu­ka poez­jikrok tłumu nie jest ryt­memnie jest ryt­mem wierszaktóry idzie w tłumkrok tłumu nie jest ryt­mem wiersza

Artysta, który pragnie poklasku, a skarży się na małe uznanie tłumu, stoi jeszcze w przedsionku sztuki, nie czuje się jej panem, który łask nie żebrze, tylko hojną ręką je na tłum rzuca i nie pragnie podzięki - tej pragnie tylko plebejusz w duchu, jej pragnie tylko dorobkiewicz. -Confiteor Przybyszewski
artysta-który-pragnie-poklasku-a-skarży-ę-na-łe-uznanie-tłumu-stoi-jeszcze-w-przedsionku-sztuki-nie-czuje-ę-jej-panem-który-łask-nie-żebrze

Artysta, który pragnie poklasku, a skarży się na małe uznanie tłumu, stoi jeszcze w przedsionku sztuki, nie czuje się jej panem, który łask nie żebrze, tylko hojną ręką je na tłum rzuca i nie pragnie podzięki - tej pragnie tylko plebejusz w duchu, jej pragnie tylko dorobkiewicz. -Confiteor Przybyszewski

Co by było, gdy­by poez­ji nie było Ja­kich słów używa­liby kochankowie Nie wzo­rując się na poety słowie Czy można byłoby szum la­su opisać Plusk wo­dy, pro­mień słońca, blask księżyca Wszys­tko byłoby ta­kie jak wygląda Ale prze­cież ten stan nie jest możliwy Człowiek, osob­nik wyjątko­wo wrażliwy Poezję w ser­cu swoim czułym nosi Nie mu­si te­go zgrab­nym ry­mem głosić Co tam, opi­sane księżyc, słońce, las Bez me­tafor i rymów poez­ja jest w nas  -Naja
co by było-gdy­by-poez­ji-nie było-ja­kich-słów-używa­liby-kochankowie-nie-wzo­rując ę-na poety-słowie-czy-można-byłoby-szum-­su

Co by było, gdy­by poez­ji nie było Ja­kich słów używa­liby kochankowie Nie wzo­rując się na poety słowie Czy można byłoby szum la­su opisać Plusk wo­dy, pro­mień słońca, blask księżyca Wszys­tko byłoby ta­kie jak wygląda Ale prze­cież ten stan nie jest możliwy Człowiek, osob­nik wyjątko­wo wrażliwy Poezję w ser­cu swoim czułym nosi Nie mu­si te­go zgrab­nym ry­mem głosić Co tam, opi­sane księżyc, słońce, las Bez me­tafor i rymów poez­ja jest w nas  -Naja

To co przez tłum uz­na­ne za złe nie zaw­sze ta­kie jest. -Aleksandra_Czarna
to co przez-tłum-uz­na­ne-za złe-nie zaw­sze-­kie-jest

To co przez tłum uz­na­ne za złe nie zaw­sze ta­kie jest. -Aleksandra_Czarna

Rozgniewany tłum jest potworem o stu głowach. -Horacy
rozgniewany-tłum-jest-potworem-o-stu-głowach

Rozgniewany tłum jest potworem o stu głowach. -Horacy

Na szczęście ludzie to nie tyl­ko tłum, ale i jednostki. -Tadeusz Bereza
na szczęście-ludzie-to nie tyl­ko-tłum-ale-i jednostki

Na szczęście ludzie to nie tyl­ko tłum, ale i jednostki. -Tadeusz Bereza

Mo­ja in­spi­rac­ja to tyl­ko mo­ja sprawa Nie szu­kam jej na siłę, jak oce­ny od Romana Wszys­cy na ko­lana, nikt nie zna me­go wieku A i tak Bru­no ma po­par­cie, Bru­no jest tu Co do nad­mier­nej glo­ryfi­kac­ji, sta­now­cze stop Poświęce­nie się poez­ji, który to już rok? Ro­bię do przo­du krok, śmiejąc się z te­go co za mną Cha­rak­ter be­ton, cha­ryz­ma, ri­pos­ta jak tabasko. -Bruno
mo­ja-in­spi­rac­ja-to tyl­ko-mo­ja-sprawa-nie-szu­kam-jej-na łę-jak oce­ny-od romana-wszys­cy-na ko­lana-nikt-nie zna-me­go-wieku

Mo­ja in­spi­rac­ja to tyl­ko mo­ja sprawa Nie szu­kam jej na siłę, jak oce­ny od Romana Wszys­cy na ko­lana, nikt nie zna me­go wieku A i tak Bru­no ma po­par­cie, Bru­no jest tu Co do nad­mier­nej glo­ryfi­kac­ji, sta­now­cze stop Poświęce­nie się poez­ji, który to już rok? Ro­bię do przo­du krok, śmiejąc się z te­go co za mną Cha­rak­ter be­ton, cha­ryz­ma, ri­pos­ta jak tabasko. -Bruno