Home / Miłosne Cytaty /

W momencie, gdy zgasną już wszystkie gwiazdy, przestanę wierzyć w Księżyc, a Słońce nie będzie przypominało już o wspólnych zachodach, dopiero wtedy będę w stanie poczuć, że wszystko, co się wydarzyło nie ma już żadnego znaczenia. Że ta podróż skończyła się już na zawsze. -szantiil

<< Poprzedni - Bo widzisz, Panie Boże, mimo każdej łzy, ostatnich spojrzeń, zakończonych rozdziałów i słów, które uniżyły wszystkie gwiazdy, mimo tej każdej rzeczy, ja wciąż wierzę w miłość. A gdy zbliża się koniec, żyję z nadzieją, że moja podróż jeszcze się nie skończyła i modlę się o to, aby bezgraniczna miłość, jaką do Niego czuję, w jakiś sposób mi ją umożliwiła. Dziękuję za wspomnienia, które będą ze mną na zawsze. Jednak najbardziej za to, że pokazałeś mi, iż nadejdzie czas, kiedy będę mogła pozwolić Ci odejść. - Następny >>

W momencie, gdy zgasną już wszystkie gwiazdy, przestanę wierzyć w Księżyc, a Słońce nie będzie przypominało już o wspólnych zachodach, dopiero wtedy będę w stanie poczuć, że wszystko, co się wydarzyło nie ma już żadnego znaczenia. Że ta podróż skończyła się już na zawsze.

w momencie-gdy-zgasną-już-wszystkie-gwiazdy-przestanę-wierzyć-w księżyc-a słoń-nie będzie-przypominało-już

szantiil w momencie gdy zgasną już wszystkie gwiazdy przestanę wierzyć w księżyc a słońce nie będzie przypominało o wspólnych zachodach dopiero wtedy będę w stanie poczuć że wszystko co się wydarzyło nie ma już żadnego znaczenia �e ta podróż skończyła się na zawsze gdy zgasną zgasną już już wszystkie wszystkie gwiazdy przestanę wierzyć wierzyć w księżyc a słońce nie będzie nie będzie przypominało przypominało już już o wspólnych o wspólnych zachodach dopiero wtedy wtedy będę będę w stanie w stanie poczuć co się wydarzyło wydarzyło nie ma już nie ma już żadnego żadnego znaczenia Że ta podróż skończyła się skończyła się już już na zawsze gdy zgasną już zgasną już wszystkie już wszystkie gwiazdy przestanę wierzyć w księżyc a słońce nie będzie przypominało nie będzie przypominało już przypominało już o wspólnych już o wspólnych zachodach dopiero wtedy będę wtedy będę w stanie będę w stanie poczuć co się wydarzyło nie ma już wydarzyło nie ma już żadnego nie ma już żadnego znaczenia Że ta podróż skończyła się już skończyła się już na zawsze

<< Poprzedni - Bo widzisz, Panie Boże, mimo każdej łzy, ostatnich spojrzeń, zakończonych rozdziałów i słów, które uniżyły wszystkie gwiazdy, mimo tej każdej rzeczy, ja wciąż wierzę w miłość. A gdy zbliża się koniec, żyję z nadzieją, że moja podróż jeszcze się nie skończyła i modlę się o to, aby bezgraniczna miłość, jaką do Niego czuję, w jakiś sposób mi ją umożliwiła. Dziękuję za wspomnienia, które będą ze mną na zawsze. Jednak najbardziej za to, że pokazałeś mi, iż nadejdzie czas, kiedy będę mogła pozwolić Ci odejść. - Następny >>

Jeśli jesteś kochany w momencie przyjścia na świat, a także w tym, gdy z niego odchodzisz, jest OK. Wtedy wszystkie inne rzeczy, które wydarzyły się w twoim życiu nie stanowią już problemu.

To wszystko co mnie teraz otacza Mobilizując do działania Dotyka w jakiś sposób Wszystko to jest pustka Utraconą świadomością Która odeszła już dawno Lecz zapomnieć o sobie nie daje Wszystko co teraz robię i czuje Robię dla siebie Nie ma już … Jestem sam pozostałem Może tak jest lepiej I tylko ten jeden liść Spadający przed ma drogę Przypomina mi ze idzie jesień Przypomina mi O tobie

Gdy człowiek wierzy, że wszystko już do końca wie i rozumie, i nie ma dlań żadnych tajemnic, często wtedy właśnie wkracza na drogę do zguby.

Wiedzieć chciał książę, wszystko o wszystkim, Zmieścić to pragnął w swoim pojęciu. Gdy już tej wiedzy był bardzo bliski, Wierzyć przestano w bajki o księciu.

A gdyby nagle wszyscy ludzie stracili mowę...? Gdyby wszystkie języki zostały zapomniane? Gdyby z ust ludzkich nie padło już nigdy żadne słowo? Czy to uczyniłoby nas mniej szczęśliwych? A może właśnie wtedy potrafilibyśmy się naprawdę zrozumieć? Może dopiero wtedy potrafilibyśmy dojrzeć człowieka, nie wrzucając go do kolejnej szufladki pojęć, przekonań i stereotypów. Może wtedy bylibyśmy bliżej siebie... Może.

- Może najwłaściwiej byłoby umrzeć w tym momencie - powiedział kawaler maltański. - Czy nie czujesz, panie, pragnienia, by zwiesić się na wylocie lufy armatniej i osunąć się do morza? Wszystko odbyłoby się szybko i wiedzielibyśmy już... - Tak, lecz ledwie byśmy się dowiedzieli, przestalibyśmy wiedzieć - odparł Robert.