Z dnia na dzień żyć się starasz. Z kieliszkiem w dłoni idziesz przez życie. Cza­sem sta­jesz na chwilę by od­począć,wciąż za­dając so­bie py­tanie


z dnia-na dzień-żyć ę-starasz-z-kieliszkiem-w dłoni-idziesz-przez-życie-cza­sem-sta­jesz-na chwilę-by od­począćwciąż-za­dając
van kaliszz dniana dzieńżyć sięstaraszkieliszkiemw dłoniidzieszprzezżyciecza­semsta­jeszna chwilęby od­począćwciążza­dającso­biepy­taniekimjesteśbartłomiejvankalisz z dnia na dzieńna dzień żyć siężyć się staraszz kieliszkiemkieliszkiem w dłoniw dłoni idzieszidziesz przezprzez życiecza­sem sta­jeszsta­jesz na chwilęza­dając so­bieso­bie py­taniebartłomiej vanvan kalisz z dnia na dzień żyć sięna dzień żyć się staraszz kieliszkiem w dłonikieliszkiem w dłoni idzieszw dłoni idziesz przezidziesz przez życiecza­sem sta­jesz na chwilęza­dając so­bie py­taniebartłomiej van kalisz 

Nap­rawdę chce się zmienić,ale nie potrafię... Bartłomiej Van Kalisz  -Van Kalisz
nap­rawdę-chce ę-zmienićale-nie potrafię-bartłomiej-van-kalisz 

Nap­rawdę chce się zmienić,ale nie potrafię... Bartłomiej Van Kalisz  -Van Kalisz

I chy­ba wciąż uświada­miam so­bie ja­kie to wszys­tko sta­je się is­totne. Roz­mo­wa, po­tok słów, uczu­cia, mówienia o uczu­ciach i wzrok... cza­sem przeszy­wający, cza­sem szcze­ry i bo­les­ny, cza­sem są to po pros­tu ciepłe oczy, które pomagają. -szantiil
i chy­ba-wciąż-uświada­miam-so­bie-ja­kie-to wszys­tko-sta­ ę-is­totne-roz­mo­wa po­tok-słów-uczu­cia-mówienia-o uczu­ciach

I chy­ba wciąż uświada­miam so­bie ja­kie to wszys­tko sta­je się is­totne. Roz­mo­wa, po­tok słów, uczu­cia, mówienia o uczu­ciach i wzrok... cza­sem przeszy­wający, cza­sem szcze­ry i bo­les­ny, cza­sem są to po pros­tu ciepłe oczy, które pomagają. -szantiil

Od­kry­wasz się da­jesz mi wolną rękę mam Cię jak na dłoni cza­sem w garści cza­sem w jed­nym palcu. -bystry.76
od­kry­wasz-ę-da­jesz-mi wolną-rękę-mam-cię-jak na dłoni-cza­sem-w garś-cza­sem-w jed­nym-palcu

Od­kry­wasz się da­jesz mi wolną rękę mam Cię jak na dłoni cza­sem w garści cza­sem w jed­nym palcu. -bystry.76

Dróg prze­bytych za­pom­nienia nad­szedł czas! Chce wy­jechać i za­pom­nieć ,bo to wszys­tko poszło w las! Mo­je życie i Ci ludzie których poz­nał nag­le świat,to po­rażka pięknych chwil,które długo będą w nas! Bartłomiej Van Kalisz  -Van Kalisz
dróg-prze­bytych-za­pom­nienia-nad­szedł-czas-chce-wy­jechać-i za­pom­nieć-bo-to wszys­tko-poszło-w las-mo­-życie-i ci ludzie

Dróg prze­bytych za­pom­nienia nad­szedł czas! Chce wy­jechać i za­pom­nieć ,bo to wszys­tko poszło w las! Mo­je życie i Ci ludzie których poz­nał nag­le świat,to po­rażka pięknych chwil,które długo będą w nas! Bartłomiej Van Kalisz  -Van Kalisz

Po drodze którą prze­byłeś zgu­biłeś siebie. Chciałbyś znów zo­baczyć na swej twarzy praw­dzi­wy uśmiech nie udając nikogo. Bartłomiej Van Kalisz  -Van Kalisz
po drodze-którą-prze­byłeś-zgu­biłeś-siebie-chciałbyś znów-zo­baczyć-na swej-twarzy-praw­dzi­wy-uśmiech-nie udając-nikogo

Po drodze którą prze­byłeś zgu­biłeś siebie. Chciałbyś znów zo­baczyć na swej twarzy praw­dzi­wy uśmiech nie udając nikogo. Bartłomiej Van Kalisz  -Van Kalisz

Cza­sem lu­bię so­bie po­marzyć. Mój świat jest wte­dy ta­ki... ideal­ny.Choć przez chwilę... -Zielona15
cza­sem-lu­bię-so­bie-po­marzyć-mój świat-jest wte­dy-­ki-ideal­nychoć-przez-chwilę

Cza­sem lu­bię so­bie po­marzyć. Mój świat jest wte­dy ta­ki... ideal­ny.Choć przez chwilę... -Zielona15