Zdarzyła mnie sie Ona. Ta­ka piękna i cudowna. Jak księżyc pod­czas pelni, między gwiazd set­ka­mi. Zdarzyła mi się Ona, ta­ka piękna i cu­dow­na. . Aż ser­ce bić zaczy­na chcąc się dzielić każdym ułam­kiem se­kun­dy . Do końca swe­go życia.


zdarzyła-mnie-sie-ona-ta­ka-piękna-i cudowna-jak-księżyc-pod­czas-pelni-między-gwiazd-set­ka­mi-zdarzyła-mi ę-ona-­ka-piękna
aniolupadly181010zdarzyłamniesieonata­kapięknai cudownajakksiężycpod­czaspelnimiędzygwiazdset­ka­mimi sięonata­kai cu­dow­naażser­cebićzaczy­nachcąc siędzielićkażdymułam­kiemse­kun­dydokońcaswe­gożyciazdarzyła mniemnie siesie onata­ka pięknapiękna i cudownajak księżycksiężyc pod­czaspod­czas pelnimiędzy gwiazdgwiazd set­ka­mizdarzyła mi sięmi się onata­ka pięknapiękna i cu­dow­naaż ser­ceser­ce bićbić zaczy­nazaczy­na chcąc sięchcąc się dzielićdzielić każdymkażdym ułam­kiemułam­kiem se­kun­dyse­kun­dydodo końcakońca swe­goswe­go życiazdarzyła mnie siemnie sie onata­ka piękna i cudownajak księżyc pod­czasksiężyc pod­czas pelnimiędzy gwiazd set­ka­mizdarzyła mi się onata­ka piękna i cu­dow­naaż ser­ceaż ser­ce bićser­ce bić zaczy­nabić zaczy­na chcąc sięzaczy­na chcąc się dzielićchcąc się dzielić każdymdzielić każdym ułam­kiemkażdym ułam­kiem se­kun­dyułam­kiem se­kun­dydo końcado końca swe­gokońca swe­go życia

Pier­wsza w mo­jej głowie myśl po prze­budze­niu to Ona. W ser­cu mym te­raz śpi słodko i śni o mnie w kołdrę moc­no wtulona. W końcu ją spot­kałem, jest cu­dow­na, piękna i bys­tra... dziew­czy­na dla mnie wymarzona. Tak bar­dzo się w niej zakochałem, że na myśl o niej for­mu­je mi się zes­taw tych trzech słów piękny : Mo­ja przyszła żona. * Dla Joasi *  -+ NEVERHOOD +
pier­wsza-w mo­jej-głowie-myśl-po prze­budze­niu-to ona-w-ser­cu-mym-te­raz-śpi-słodko-i-ś-o mnie-w kołdrę-moc­no-wtulona-w

Pier­wsza w mo­jej głowie myśl po prze­budze­niu to Ona. W ser­cu mym te­raz śpi słodko i śni o mnie w kołdrę moc­no wtulona. W końcu ją spot­kałem, jest cu­dow­na, piękna i bys­tra... dziew­czy­na dla mnie wymarzona. Tak bar­dzo się w niej zakochałem, że na myśl o niej for­mu­je mi się zes­taw tych trzech słów piękny : Mo­ja przyszła żona. * Dla Joasi *  -+ NEVERHOOD +

Ser­ce jak kwiat rozkwita gdy miłość do je­go drzwi zawita pod wpływem słod­kich słów po­woli swe ta­jem­ni­ce odkrywa. Ona mu mówi ,, kocham Cię'' Ono nie wierzy Ona pow­tarza,, wyjdź za mnie '' Ono nie ufa. Lecz nadzieja je odwiedziła ,,zaufaj'' oznajmiła ,,szansę daj '' , ,, po­kochaj '' ,, nie odpychaj'' Ser­ce choć się wahało to jed­nak posłuchało wzięło i zaufało , szansę dało. I cóż ta miłość dokonała? zad­rwiła , oszukała ok­rutnie ser­ce wykorzystała bólem krwa­wiące zadała. -WIORRA
ser­-jak kwiat-rozkwita-gdy-miłość-do ­go-drzwi-zawita-pod-wpływem-słod­kich-słów-po­woli-swe-­jem­­-odkrywa-ona-mu mówi- kocham

Ser­ce jak kwiat rozkwita gdy miłość do je­go drzwi zawita pod wpływem słod­kich słów po­woli swe ta­jem­ni­ce odkrywa. Ona mu mówi ,, kocham Cię'' Ono nie wierzy Ona pow­tarza,, wyjdź za mnie '' Ono nie ufa. Lecz nadzieja je odwiedziła ,,zaufaj'' oznajmiła ,,szansę daj '' , ,, po­kochaj '' ,, nie odpychaj'' Ser­ce choć się wahało to jed­nak posłuchało wzięło i zaufało , szansę dało. I cóż ta miłość dokonała? zad­rwiła , oszukała ok­rutnie ser­ce wykorzystała bólem krwa­wiące zadała. -WIORRA

Piękna ko­bieta mu­si zająć dru­gie miej­sce; pier­wsze na­leży się ko­biecie kocha­nej. Ona sta­je się pa­nią naszych serc; nim zda­my so­bie z te­go sprawę, ser­ce nasze po­pada w niewolę miłości. -Iwan Aleksiejewicz Bunin
piękna-ko­bieta-mu­-zająć-dru­gie-miej­sce-pier­wsze-na­ży ę-ko­biecie-kocha­nej-ona sta­ ę-pa­ą-naszych-serc-nim-zda­my-so­bie

Piękna ko­bieta mu­si zająć dru­gie miej­sce; pier­wsze na­leży się ko­biecie kocha­nej. Ona sta­je się pa­nią naszych serc; nim zda­my so­bie z te­go sprawę, ser­ce nasze po­pada w niewolę miłości. -Iwan Aleksiejewicz Bunin

Jes­teś piękna. Piękna w tym co ro­bisz. W pas­ji, zaan­gażowa­niu, uśmie­chu. We wszys­tkich suk­ce­sach i po­rażkach. W ra­dości w oczach, kiedy o tym od­po­wiadasz. Od­no­si się wrażenie, że w tych mo­men­tach ten te­mat w to­bie tętni, pul­su­je pod skórą, chce się wyr­wać. Ta­ki dziecięcy en­tuzjazm, 'Nie wiesz te­go? To ja ci chętnie wytłumaczę!' i już na­wijasz. Jes­teś piękna. I piękną pozostań. -Lira99
jes­teś-piękna-piękna w tym-co ro­bisz-w ­ji-zaan­gażowa­niu-uśmie­chu-we wszys­tkich-suk­­sach-i po­rażkach-w ra­doś

Jes­teś piękna. Piękna w tym co ro­bisz. W pas­ji, zaan­gażowa­niu, uśmie­chu. We wszys­tkich suk­ce­sach i po­rażkach. W ra­dości w oczach, kiedy o tym od­po­wiadasz. Od­no­si się wrażenie, że w tych mo­men­tach ten te­mat w to­bie tętni, pul­su­je pod skórą, chce się wyr­wać. Ta­ki dziecięcy en­tuzjazm, 'Nie wiesz te­go? To ja ci chętnie wytłumaczę!' i już na­wijasz. Jes­teś piękna. I piękną pozostań. -Lira99

Jeśli miłość jest ożywczym słońcem ludzkiej natury, jakże niełaskawie rozdzieliła ona swe promienie między mnie i tę, którą kocham! Ją ozłociła całym światłem swoim i blaskiem, a moją istotę przenika tylko niewidzialnymi promieniami żaru. Ona jaśnieje, jest chłodna jak tropikalny świetlik. Ja, ciemny, nieurodziwy, podobny jestem świerszczowi w gorącym popiele. -Samuel Coleridge
jeśli-miłość-jest-ożywczym-słońcem-ludzkiej-natury-jakże-niełaskawie-rozdzieliła-ona-swe-promienie-między-mnie-i-tę-którą-kocham-ją

Jeśli miłość jest ożywczym słońcem ludzkiej natury, jakże niełaskawie rozdzieliła ona swe promienie między mnie i tę, którą kocham! Ją ozłociła całym światłem swoim i blaskiem, a moją istotę przenika tylko niewidzialnymi promieniami żaru. Ona jaśnieje, jest chłodna jak tropikalny świetlik. Ja, ciemny, nieurodziwy, podobny jestem świerszczowi w gorącym popiele. -Samuel Coleridge

Po­rażka. Pełna świado­mość upadku. Jak nie można uciec od swoich wspom­nień, tak nie da się uciec od bólu rodziny. Mar­twi­ca duszy pow­sta­je bar­dzo szyb­ko. U jed­nych z dnia na dzień, u jed­nych w ułam­ku se­kun­dy, u in­nych ona po pros­tu jest. Nic nie zastąpi, uleczy niechęci do życia. W su­mie już na­wet te­go nie prag­niemy. Bo czym są prag­nienia w ob­liczu odrazy. -VnK
po­rażka-pełna świado­mość-upadku-jak-nie można-uciec-od swoich-wspom­nień-tak-nie da ę-uciec-od bólu-rodziny-mar­twi­ca-duszy

Po­rażka. Pełna świado­mość upadku. Jak nie można uciec od swoich wspom­nień, tak nie da się uciec od bólu rodziny. Mar­twi­ca duszy pow­sta­je bar­dzo szyb­ko. U jed­nych z dnia na dzień, u jed­nych w ułam­ku se­kun­dy, u in­nych ona po pros­tu jest. Nic nie zastąpi, uleczy niechęci do życia. W su­mie już na­wet te­go nie prag­niemy. Bo czym są prag­nienia w ob­liczu odrazy. -VnK